عبداللّه بن اسعد بن عــلــی تـمـيمى يـافـعــى مــــكّى (699-755 / 768 ق) تــاریـخنـگار، شـاعـر، پژوهشـگـر و مـتكلم شافعى عَـدَنی اسـت. در شـاعرى توانا بود و قـصـايـدي در مـدح حـــضـرت مـحـمـد (ص) ســرود. در اصــول ديــن، تـفـسير، تـصـوف، و تـاريخ آثـار مـهـمى تـألـيـف كـرد. از آثـار اوسـت: رَوْض الـرّياحين؛ خــلاصـة الـمـفــاخــر؛ مـرآة ¬الـجـنــان.
ادامه...